Νησί της Εύβοιας

Η αρχαία πόλη Ταμύναι βρισκόταν στην περιοχή του Αλιβερίου και είναι γνωστή επίσης ως Τάμυνα ή Τάμινα. Η ακριβή της θέση μας είναι άγνωστη, αλλά σύμφωνα με τους περισσότερους ιστορικούς ήταν χτισμένη παραλιακά. Σύμφωνα με κάποιους ερευνητές, η τοποθεσία της ήταν στο χώρο που σήμερα βρίσκεται το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, ενώ σύμφωνα με κάποιους άλλους στον σημερινό Κάραβο και μετέπειτα Πορθμό. Τέλος, κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι η θέση της ήταν κάπου κοντά στο Αυλωνάρι.

Η πόλη ήταν ήδη γνωστή από τα αρχαία χρόνια, και ήταν υπό την πολιτική επιρροή της Ερέτριας. Πρώτη αναφορά στη πόλη υπάρχει κατά τη διάρκεια της Ιωνικής Επαναστασης, όταν κάτοικοι της πόλης επάνδρωσαν πλοία της Ερέτριας που έπλευσαν να βοηθήσουν τις Ιωνικές πόλεις στην επανάσταση κατά των Περσών. Μετά το τέλος της Ιωνικής επανάστασης υπήρξε ευημερία στην πόλη, κυρίως στο θρησκευτικό τομέα. Σύμφωνα με τον αρχαίο γεωγράφο Στράβωνα, στην πόλη υπήρχαν δύο ιερά, του Ταμυναίου Δία και του Απόλλωνα. Προς τιμή του Απόλλωνα γίνονταν τα Ταμύνια, τα οποία περιλάμβαναν ιππικούς, γυμνικούς και μουσικούς αγώνες.

Τα λιγνιτικά κοιτάσματα της περιοχής ήταν ήδη γνωστά στους κατοίκους της περιοχής από την αρχαιότητα. Κατασκεύαζαν μικρές στοές για να εξορύσσουν τον λιγνίτη για οικιακή χρήση.

Την εποχή του Πελοποννησιακού Πολέμου, η Ταμύναι άνηκε στην Αθηναϊκή Συμμαχία, και με τη λήξη του πολέμου υποτάχθηκε στη Σπάρτη. Αργότερα τη κυριαρχία την ανέλαβε η Θήβα, ώσπου κατέληξε και πάλι στην Αθήνα.

Μετά την κάθοδο των Μακεδόνων το 341 π.Χ., η πόλη καταστράφηκε. Σε αργότερες αναφορές στη περιοχή, η μόνη πόλη που αναφέρεται στην περιοχή είναι ο Πορθμός. Πιθανόν να είναι η ίδια πόλη ή το επίνειο των Ταμύνων.

Κατά τη διάρκεια των Ρωμαϊκών Χρόνων φαίνεται να έχει παρακμάσει και ερημωθεί μιας και δεν υπάρχει καμιά αναφορά σε Ταμύναι ή Πορθμός. Κατά τη διάρκεια όμως των Βυζαντινών Χρόνων υπάρχει πάλι άνθηση του Πορθμού, έως και το τέλος της Φραγκοκρατίας, κάπου στο τέλος του 15ου αιώνα, οπότε και εγκαταλήφθηκε από τους κατοίκους λόγω των συχνών πειρατικών επιδρομών. Οι κάτοικοι μεταφέρθηκαν πιο μακρυά από τη θάλασσα και έτσι δημιουργήθηκε το Αλιβέρι.

Μετά την ελληνική Επανάσταση του 1821, το Αλιβέρι αρχίζει να μεγαλώνει. Σε αυτό βοήθησαν κυρίως τα κοιτάσματα λιγνίτη που υπάρχουν στη περιοχή. Υπήρχε κάποια εκμετάλευση αλλά συστηματική έρευνα και εκμετάλευση των κοιτασμάτων ξεκίνησε μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου το 1945.